Afscheid nemen bestaat niet
De zon komt op achter de wolken deze ochtend. Gelukkig is het droog, gezien er gisteravond een enorm hevige regenbui overtrok. De laatste dag met de buddy’s, de school en ons verblijf in Jimma is een feit. Om 10 uur vertrekken de docenten naar de school. Ons doel van de ochtend is om de laatste hand te leggen aan de eindpresentatie samen met onze Ethiopische collega’s. Het format is duidelijk, we maken door middel van een toneelstuk helder wat we deze week van elkaar hebben geleerd. Gisteren was het lastig om structuur te vinden, maar vandaag staat ons stuk als een huis en is iedereen enthousiast.
De tijd vliegt voorbij. Hoewel ik weet dat het afscheid nadert besef ik me dat nog niet. Tegen 12 uur word ik met de andere docenten naar de docentenkamer geroepen. Onze Ethiopische collega’s hebben als verassing vandaag een ‘snack’ bereid. Het blijkt een stuk meer. We krijgen een vol bord heerlijke lekkernijen uit de regio. Ik geniet van de gastvrijheid van onze buddy’s en de injerra die zij hebben klaargemaakt.
Ook op deze laatste dag is er nog genoeg om te lachen. Ik word geïntroduceerd aan een lerares die ik de hele week nog niet heb gezien. Ze vraagt me wat ik doe, ben ik een leraar? Dat beantwoord ik met een volmondig ja, waarop zij stellig zegt: “dat kan niet, daarvoor ben je te dik. Leraren zijn dun”. Leraren werken hier heel hard, maar de salarissen zijn niet geweldig, daarom zou een docent nooit dik kunnen zijn. Daarnaast tipt ze me dat ik op korte termijn moet trouwen… Het laat zien dat er nog wel wat culturele verschillen zijn die gecreëerd worden door een hele andere sociaal-economische situatie in een land. In Ethiopië is een gezin en het hebben van kinderen natuurlijk ook een oudedagsvoorziening, in Nederland ligt dit wel anders. Het is soms toch nog lastig om je te verplaatsen in de ander.
Hierna is het tijd voor de eindpresentatie. Ik vind het geweldig! De leerlingen en leraren laten toneelstukjes, muziek en gedichten zien. Hierin komen verschillende onderwerpen terug die wij en de leerlingen behandeld hebben de afgelopen week. Zo gaan wij met de docenten via een toneelstuk en wat extra uitleg in op active learning en het geven van feedback. De leerlingen laten zien dat er voor goed onderwijs een aantal zaken nodig zijn zoals goed getrainde docenten, gemotiveerde leerlingen en genoeg materiaal om mee te kunnen werken. We zien een hoop voorbeelden van hoe goed onderwijs eruit kan zien langskomen.
Het publiek bestaat uit een paar honderd leerlingen, het schoolbestuur, stakeholders en de ouderraad. Naast mij zit een belangrijke man van de office of education in Jimma. Ik zie hem druk aantekeningen maken en foto’s nemen met zijn telefoon. Hij zegt me dat hij van de voorstelling geniet en dat de boodschappen overkomen. Ik hoop dat hij ook werkelijk iets met deze input gaat doen.
Dan komt het moment dat we met de leraren apart gaan zitten. In de docentenkamer wordt een filmpje getoond dat Juliette en Luuk hebben gemaakt met beeldmateriaal van deze week. Het weerspiegelt prachtig hoe wij deze week hebben beleefd.
Het moment van afscheid breekt aan. De tranen beginnen bij mij dan toch echt te rollen. Iedereen wisselt cadeautjes uit, knuffelt elkaar en gaat nog even met elkaar op de foto. Op dat moment barst er ook een enorme hoosbui los. Toepasselijk…
Wanneer het droog is maken we nog een laatste groepsfoto en lopen we naar de bus. Dit afscheid voelt niet definitief. Want ik neem onze buddy’s allemaal voorgoed mee in mijn hart, net als onze groep.
Mario Keij
docent
Reacties (5)